Hasło do krzyżówki „bojowy gaz trujący” w leksykonie krzyżówkowym. W niniejszym słowniku krzyżówkowym dla wyrażenia bojowy gaz trujący znajdują się łącznie 2 odpowiedzi do krzyżówek. Definicje te podzielone zostały na 2 różne grupy znaczeniowe. • Fosgen - bezbarwny gaz, silnie trujący i duszący, o zapachu świeżo skoszonej trawy lub zgniłych owoców. Wykorzystywany jako bojowy środek trujący o działaniu duszącym. Powoduje wypełnianie płuc płynem, co uniemożliwia przyswajanie tlenu Hasło krzyżówkowe „broń chemiczna, silnie trujący gaz o zapachu czosnku” w leksykonie szaradzisty. W naszym leksykonie krzyżówkowym dla wyrażenia broń chemiczna, silnie trujący gaz o zapachu czosnku znajduje się tylko 1 odpowiedź do krzyżówki. Definicje te zostały podzielone na 1 grupę znaczeniową. Vay Tiền Nhanh. Substancje wywołujące porażenie ludzi i innych organizmów żywych. Najczęściej używane są w warunkach bojowych i mają za zadanie wprowadzanie zamętu w szeregi przeciwnika, powodując jednocześnie ich schorzenie lub śmierć. Podobno już przed naszą erą znano i używano tego rodzaju środków bojowych - pierwsze udokumentowane użycie gazów bojowych miało ponoć miejsce już w V wieku a z całą pewnością już około 300 roku Gazy toksyczne znali i stosowali Chińczycy i już IV wieku stosowali je przeciw armiom oblegającym miasta. Gdy oblegający ryli tunele pod murami miast, obrońcy potajemnie doprowadzali do tuneli rury z terakoty. Z drugiej strony rury znajdował się skórzany miech i piec, w którym palono wydzielające trujący dym rośliny, takie jak gorczyca i bylica zwyczajna. Miech wdmuchiwał trujący gaz z pieca do tunelu; ciasnota zwiększała skuteczność tej metody i oblegający często opisywał próby użycia gazów zawierających tlenek siarki, w postaci płonącego pod murami miasta drewna ze smołą i siarką przez Spartan, podczas oblężenia Aten w trakcie II wojny kronikarz Jan Długosz opisał pierwsze próby stosowania prymitywnych gazów bojowych przez Mongołów, w postaci kłębów odurzającego dymu, kierowanego na wojska śląskie w bitwie pod Legnicą w roku 1241. Dzięki temu bitwę wygrali. Tak wyglądał opis: "Była tam w ich (mongolskim) wojsku między innymi chorągwiami jedna ogromnej wielkości. (...) na wierzchołku jej drzewca tkwiła postać głowy wielce szpetnej i potwornej z brodą, kiedy więc Tatarzy o jedną staję w tył się byli cofnęli i zabierali do ucieczki, chorąży niosący ów proporzec począł tą głową z całej siły machać, a natychmiast buchnęła z niej jakaś para gęsta, dym i wiew tak smrodliwy, że za rozejściem się między wojskami tej zabójczej woni Polacy mdlejący i ledwo żywi ustali na siłach i niezdolnymi się stali do walki"... Tak naprawdę, na szeroką skalę gazy bojowe po raz pierwszy zastosowano dopiero w trakcie I wojny światowej. Początkowo nie były to udane próby - w roku 1914 Niemcy na froncie zachodnim, próbowali ostrzelać wojska francuskie pociskami zawierającymi o-dianizynę, z kolei pod Bolimowem ostrzelali pozycje rosyjskie substancją chemiczną przypominającą w działaniu gaz łzawiący - obie próby odniosły skutek raczej mizerny. Naprawdę niebezpiecznie zrobiło się, kiedy na froncie w Belgii Niemcy użyli (pod dyktando profesora Fritza Habera - tego od Cykonu B) po raz pierwszy ciekłego chloru z butli. 22 kwietnia 1915 roku pod Langemarck uwolniono 150 ton tego gazu z ponad 6 tysięcy butli w kierunku alianckich okopów, na odcinku o długości 6 kilometrów. Na skutek tego ataku zginęło zaledwie około 350 żołnierzy, ale początek został zrobiony...Kolejny atak niemiecki, tym razem na wojska rosyjskie miał miejsce 31 maja 1915 roku nad Bzurą. Uwolniono 264 tony chloru z 12 tysięcy butli. Zaskoczenie było zupełne - wysoka na sześć metrów fala gazu szybko dotarła do Rosjan. Ci, sądząc że to zasłona dymna chowali się do okopów - w przypadku chloru to najgorsze rozwiązanie, jako że jest to gaz cięższy od powietrza. Na domiar złego nie mieli na wyposażeniu masek przeciwgazowych - w efekcie w męczarniach mogło zginąć nawet około 10 tysięcy żołnierzy. Kolejny atak chemiczny Niemców w lipcu 1915 roku zakończył się tragicznie dla nich samych. Chmura gazu po dojściu prawie do samych stanowisk wojsk rosyjskich zmieniła kierunek prosto na niemiecką piechotę - w efekcie około 1200 żołnierzy zginęło zatrutych gazem. Kolejnym etapem w użyciu broni chemicznej, było zastosowanie na froncie pocisków artyleryjskich z gazem musztardowym, który wynalazł wspomniany już Fritz Haber. Miało to miejsce 12 lipca 1917 roku pod Ypres - od n ♥ мαяяу ι ωαηιℓια ♥ zapytał(a) o 18:38 Gaz o barwie żółtozielonej i ostrym drażniącym zapachu (trujący), rozpuszcza się w wodzie - co to jest? To pytanie ma już najlepszą odpowiedź, jeśli znasz lepszą możesz ją dodać 1 ocena Najlepsza odp: 100% 0 0 Odpowiedz Najlepsza odpowiedź blocked odpowiedział(a) o 18:45: CHLOR Odpowiedzi nie potrzebne pkt tylko zadaje pytania odpowiedział(a) o 18:39 Chlor :) na 100% Claudyś19o8 odpowiedział(a) o 18:39 siarka . xddd nie wiem . ; // Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub Autorzy: Kamil Biały , Łukasz Pach , Michał Kucap Data publikacji: r. Numer wydania: 5/2020 Bojowe środki trujące o działaniu paralityczno-drgawkowym Sarin (GB) bezbarwna, bez zapachu, toksyczna i lotna ciecz. W postaci gazu i par dobrze wchłania się drogą wziewną, w stanie ciekłym drogą przezskórną. Soman (GD), Tabun (GA), Cyklosarin (GF), VX trudno lotna ciecz, konsystencja oleju samochodowego, bez smaku i zapachu, słabo rozpuszczalna w wodzie VX jest trwały i silnie trujący (300-krotnie bardziej od sarinu). Może skażać teren na wiele miesięcy. VR to radziecki odpowiednik VX, który posiada podobne właściwości. Oleista, bezbarwna ciecz. W niskich temperaturach może powodować długotrwałe skażenie terenu. Nowiczoki domniemane bojowe środki trujące o działaniu paralityczno-drgawkowym wynalezione w ZSRR, w latach 70. XX wieku. Toksyczność kilkukrotnie większa od gazów VX. Powodują nieodwracalną neuropatię, co sprawia, że odtrutki są nieskuteczne. Zostały najprawdopodobniej wykorzystane w celu otrucia byłego rosyjskiego szpiega Sergieja Skripala. Postępowanie ratownicze: jak najszybsze podanie odtrutki (atropina), w razie napadu drgawek podaż leków przeciwdrgawkowych, leczenie skurczu oskrzeli. Bojowe środki trujące o działaniu parzącym Są to związki chemiczne powodujące rozległe oparzenia, podrażnienie oczu, skóry i błon śluzowych (oparzenia). Mechanizm działania polega na łączeniu się z białkami (w tym z enzymami), kwasami nukleinowymi oraz składnikami komórkowymi, co powoduje zmiany w obrębie struktury i funkcjonowania komórek. Mogą powodować śmierć, lecz ich użycie ma na celu wywołanie paniki lub niezdolności do walki. Objawy zatrucia Droga wziewna: podrażnienie górnych dróg oddechowych, po kilku godzinach od ekspozycji pojawia się toksyczny obrzęk przezskórna: oparzenia mogą wystąpić po 2-24 godzinach. Początkowo pojawia się pieczenie, świąd, zaczerwienienie, później pęcherze wypełnione żółtawą treścią. Następnie powstaje martwica tkanek, a rany trudno się podrażnienie spojówek i ich zapalenie, mogą trwale uszkodzić objawy: pobudzenie, nudności i wymioty. Bojowe środki trujące o działaniu parzącym Iperyt siarkowy (HD) „gaz musztardowy” − oleista, bezbarwna (czasem bursztynowa) ciecz, słabo rozpuszczalna w wodzie, o zapachu musztardy, pary są cięższe od powietrza. Długotrwale skaża zbiorniki azotowy (HN-1, HN-2, HN-3), Iperyt tlenowy (HT) – są bardziej toksyczne niż iperyt (L) − bezbarwna lub bursztynowa/czarna, oleista ciecz o zapachu pelargonii, dobrze rozpuszczalna w rozpuszczalnikach organicznych i tłuszczach. Jest również związkiem arsenoorganicznym. Blokuje lub zaburza działanie wielu enzymów. Objawami dominującymi są zaburzenia żołądkowo-jelitowe, naczyń, zwiększenie ich przepuszczalności, spadek ciśnienia fosgenu (CX) − jego działanie jest podobne do silnych kwasów. Postępowanie ratownicze: leczenie skurczu oskrzeli, toksycznego obrzęku płuc, oparzeń.

silnie trujący gaz bojowy